Opis wystąpień

Joachim Bauer „Rozwijanie miękkich kompetencji nauczycieli jako profilaktyka zdrowotna”
Brak umiejętności nawiązania przez nauczyciela dobrych relacji z uczniami grozi podwyższonym ryzykiem pojawienia się u niego chorób i problemów psychicznych. Potwierdzają to badania prowadzone przez zespół profesora Joachima Bauera na uniwersytecie we Fryburgu. Jak wynika ze znanej metaanalizy przeprowadzonej przez prof. Johna Hattie, umiejętność stworzenia dobrej atmosfery na lekcji ma decydujący wpływ nie tylko na zdrowie nauczyciela, ale także na jakość zajęć. Jakie wnioski powinni wyciągnąć nauczyciele z badań neurobiologicznych? Jak mogą uaktywnić system motywacyjny u dzieci i młodzieży? Jak mają znaleźć równowagę między empatią wobec ucznia a pozostaniem dla niego autorytetem, między koniecznością okazania mu zrozumienia, a nadawaniem określonego kierunku rozwoju? Decydującym kryterium wpływającym na jakość zajęć i zdrowie nauczyciela jest jego osobowość oraz wewnętrzna postawa. Profesor Joachim Bauer od wielu lat prowadzi badania i projekty naukowe w szkołach dotyczące problematyki zdrowotnej nauczycieli. W języku polskim ukazały się jego książki „Granica bólu”, „Co z tą szkołą?”, „Empatia – Co potrafią lustrzane neurony?”
Agnieszka Czeglik ZDROWA EDUKACJA – OTULONA PASJĄ , OKRASZONA DALTONEM
Wdrożenie planu daltońskiego w szczecińskim przedszkolu , było przemyślaną decyzją nakierowaną na wykorzystanie potencjału i możliwości dziecka. Realizacja tej koncepcji wiele zmian wniosła również w rozwój i zmianę myślenia nauczycieli i rodziców. Po kilku latach pracy wg pedagogiki daltońskiej opartej na odpowiedzialności , samodzielności i współpracy , działania naszej placówki nakierowane są również na czwarty filar jakim jest REFLEKSJA. Refleksja , która inspiruje mnie i mój przedszkolny zespół do kolejnych działań i zmian , bowiem wszyscy widzimy jak wiele walorów edukacyjnych dała nam realizacja planu daltońskiego i jak wiele można jeszcze w tym obszarze zrobić. Refleksja ta , dotyczy dalszego doskonalenia : – odpowiedzialności , która pobudza wewnętrzną siłę oraz samodyscyplinę dzieci tak bardzo potrzebną do osiągania życiowych celów; – samodzielności , która kształtuje poczucie sprawstwa , rozwija niezależność , daje radość poznawania i zdobywania ; – współpracy , która uczy szacunku do drugiego człowieka , cierpliwości i komunikacji , przygotowuje dziecko do kompromisów i wyrażania własnych racji Z perspektywy czasu obserwuję i widzę jak bardzo plan daltoński daje dzieciom szeroką autonomię decyzji i działań. Dziecko uczy się wielu pożądanych wartości XXI wieku. Wspomniana autonomia kształtuje poczucie wiary we własne możliwości i daje poczucie bezpieczeństwa w każdym nowym otoczeniu , w którym dziecko znajdzie się w przyszłości . Założenia planu daltońskiego są zdecydowanie ponadczasowe i wielozmysłowe. Praca według tej koncepcji daje całemu otoczeniu wiele satysfakcji i radości. To bez wątpienia zdrowa edukacja ! To wynik zespołowej pracy nas wszystkich. Warto zatem pamiętać o tym , że aby zmienić coś w dziecku trzeba zbadać i przemyśleć czy nie należy najpierw zmienić czegoś w sobie
Jarosław Polak “Moje Stygmaty”
Będzie trochę o wędrówce do własnego wnętrza, o potrzebie wykuwania własnej duszy, o tym że życie pędzi, a my od samego początku, od urodzenia mamy przyszyte łaty, stygmaty, których nie próbujemy się pozbyć, zbadać, a tylko naszywamy na nie nowe i często przyszywamy te łaty naszym dzieciom, skazując je na podobną walkę.
Piotr Cieszewski “Twój Everest”
Zdobywanie Everestu, oraz moje doświadczenia zawodowe idealnie wpisują się w obszar rozwoju, motywacji, osiągania celów, współpracy w grupie, zmiany, inspiracji i przywództwa. Proponuję przemówienie, które będzie mieszanką wymienionych zagadnień, w którym poruszę następujące zagadnienia: – aktywność fizyczna dziecka- czyli jak nie przesadzić, – wydarzenie z dzieciństwa determinujące dalszą postawę wobec wyzwań, – jak szukać innowacyjnych rozwiązań w drodze do naszych życiowych i zawodowych celów, – jak pracować nad wysokim zaangażowaniem swoim i współpracowników, – co powinno leżeć w podstawie dobrze pracującego zespołu, – przykład wygranej dzięki pracy zespołowej,
Joanna Mytnik i Wojciech Glac “GAMIFIKACJA W EDUKACJI czyli jak sprawić by uczeń do nauki siadał tak chętnie jak do grania w gry”
Zgamifikowane zajęcia pozwalają uczniom wziąć odpowiedzialność za swoją edukację, dają autonomię w podejmowaniu decyzji dotyczących tego kiedy, jak i ile się uczą, niezależność, możliwość wyboru swojej ścieżku rozwoju oraz umożliwiają wykorzystanie nowych technologii w uczeniu się. To znacząco podnosi motywację studentów do zdobywania wiedzy i umiejętności. Celem wystąpienia jest prezentacja wybranych kursów prowadzonych od kilku lat przez autorów oraz uzyskane przez nich efekty. Wykorzystanie gamifikacji polega na takiej przebudowie struktury przedmiotu, by przypominał wieloetapową grę fabularną, podczas której gracz (uczeń), uczestnicząc w różnego rodzaju misjach (zadaniach), zdobywa cenne punkty wiedzy i doświadczenia oraz inne wirtualne dobra (wiedzę i umiejętności), które pozwalają mu ukończyć grę z sukcesem (uzyskać pożądaną ocenę).
Marta Król “Czas na las”
Czyli jak spełniam swoje marzenie o realizacji edukacji leśnej wprowadzając ją do systemowego przedszkola. Jaką drogę przeszliśmy by móc realizować swoje założenia? Czy jest możliwe przekonanie nieprzekonanych? Prezentacja rocznej pracy w lesie z dziećmi 3-4-letnimi z Grupy Zielonej Przedszkola Niepublicznego KACPER w Załomiu.
Przemysław Łazaronek “They don’t need no education”
“Dzieci kochają teraz luksus. Mają złe maniery, pogardę dla autorytetu; wykazują brak szacunku dla starszych i kochają rozmawiać w miejscu ćwiczeń.” Tak, ale to powiedział Sokrates. Dziś mamy do czynienia również z innymi rodzajami wyzwań w klasie. Skoro nadal rozmawiają, są niegrzeczne, źle się zachowują, brak im uwagi i szacunku, można by obwiniać właśnie dzieci za porażkę systemu edukacji. Ale nauczyciel musi zdać sobie sprawę, że dziecko jest lustrem odzwierciedlającym wszystkie problemy, z którymi spotyka się ono w swoim życiu. Podczas mojego wykładu chciałbym wyjaśnić jak rozumiem udaną lekcję w klasie w 2018 roku i wskazać na to, co moim zdaniem jest podstawą udanej lekcji nie tylko języka obcego w szkole podstawowej.
Marek Lecko “Szkoła (nie)* (do)* (rozwoju)* czyli 12 zdrowych możliwości sukcesu”
Koncepcja zdrowia w szkole najczęściej sprowadza się w praktyce do zajmowania się deficytami rozwojowymi, a myślenie systemowe na temat zdrowia ogranicza się do programów zdrowego żywienia oraz prowadzenia bilansów zdrowia uczniów. Teoria i praktyka pedagogiczna, przy wsparciu współczesnej wiedzy dotyczącej funkcjonowania człowieka, z powodzeniem może wspierać ucznia i nauczyciela w osiągnięciu sukcesu edukacyjnego. W jaki sposób możemy przełożyć troskę o zdrowie na wyniki edukacyjne? Kto powinien zadbać i pamiętać o zdrowiu ucznia, i kto może na tym skorzystać? Jak ukierunkować uwagę społeczności szkolnej na związek między zdrowiem a sukcesem? Na te i inne pytania, postaram się znaleźć odpowiedź. Prawdopodobnie jednak, podczas wykładu, przeformułujesz również wiele swoich postaw dotyczących dydaktyki, zdrowia, sukcesu i możliwości.
Łukasz Kowalik “Zbliż się. Poznaj. Zbuduj relację.”
Utrzymując dystans i pozostając w swojej strefie komfortu, jako edukatorzy, jesteśmy w stanie osiągnąć założone efekty. Jeżeli jednak zależy nam na autentycznej i szczerej współpracy, w obszarze której możemy podzielić się odpowiedzialnością za proces uczenia się, to potrzebujemy sięgnąć głębiej – zbliżyć się i poznać ludzi, z którymi budujemy relację. Każdą unikalną relację budujemy samodzielnie, jednak możemy wykorzystać sprawdzone sposoby na zbliżenie się i poznanie ucznia.
Dorota Trynks “Co nam robi szkoła?”
Paradoksalna teoria zmiany mówi, że nie wystarczy nam wizja tego jak ma być. Konieczna jest przede wszystkim głęboka świadomość tego jak jest. Czy jako nauczyciele/rodzice mamy świadomość tego jak nasze oddziaływania wpływają na dzieci?  Czy strategie powszechnie uznawane za skuteczne tu i teraz  pozostają takie również w dalszej perspektywie.

Do takiej refleksji skłoniło mnie moje doświadczenie z  pracy z dorosłymi. Skoro umiejętność uczenia się to kompetencja już teraz niezbędna w dorosłym życiu, to jakie postawy wobec uczenia się wynosimy ze szkoły? I czy jest szansa, żeby nie robić tego dzieciom?